Gathering #2: [De-]Constructing Care in het archief
4 januari 2022Plaatsen van zorg
Catherine, die vanuit haar huis deelnam, maakte een opmerking over de warmte en goede energie in onze Zoom-bijeenkomst, en zij vroeg naar de rol van instellingen met betrekking tot zorg – de inhoud, het team, de gasten kunnen suggesties en -voorwaarden ontwikkelen, maar hoe zit het op het structurele niveau? Hoe krijg je een ‘zorgende’ instelling?
Dit is zowel een relevante vraag, als een vraag waarop iedereen wil antwoorden – vooral omdat het iets is dat de Werkgroep altijd aanwezig heeft in de vergaderingen en gedeelde gedachten. Voor Collecting Otherwise wil het team bijna een “exorcisme” doen van alle kennis, het bevorderen van interne zorg en verbindingen met verschillende leden en lagen van het instituut. Dit betekent veel productie, etherpad notities, Google documenten en het bedenken van toekomstig beleid dat het werk voortzet door het archief en daarbuiten - het maken van een archiefzorgkaart, een serie van verzamelingen van best practices die rechtstreeks vragen stellen aan het archief, zijn donateurs en andere betrokkenen. Wat zou het archief vragen?
Harriet Rose Morley gaat hierop in en voegt eraan toe dat het denken over nieuwe manieren om archieven te verwerven een vertrouwen en een overdracht van zorg mogelijk maakt, en dat openbare bijeenkomsten zoals deze ook open ruimtes zijn voor meer bijdragen over hoe dit werk voortgezet kan worden.
Maar hoe zit het met de weigering, hoe zit het met de dood? Czar Kristoff vraagt zich af wat de dood van het archief is, of misschien de dood van de solitaire manieren van archiveren, door collectieve kennisopbouw zoals in de werkgroep: vanaf het begin benaderen we ook de instelling als archief. Terugkomend op Catherine’s vraag, merkt Czar op dat het opbouwen van zorg in het werken met instellingen begint met een embryo, als een zaadje eerst - en het proces dat we gedurende dit jaar delen is het kweken van zaadjes. Staci pikken deze vraag ook op en merken op dat institutioneel werk eerst als een huis moet beginnen om een gebouw te worden. Als we het gebouw moeten ontmantelen, moet het ook weer een huis worden – maar laat je iedereen toe in je huis? Wanneer moeten we weigeren, wanneer moeten we ondoorzichtigheden creëren? Misschien moeten sommige kennisarchieven in de genealogie van bepaalde gemeenschappen blijven, en niet in de zorg van de instelling.
Yasmin brengt noties van haar eigen onderzoek in bij deze vraag, waarbij ze zich afvraagt hoe het zit met tradities buiten het archief, en hoe dit “huis” wordt gedefinieerd en gebouwd. Aangezien tradities met de cultuur mee evolueren, moeten we de relevantie ervan in het oog houden. Voor Staci moeten we ons blijven afvragen of conserveren en verzorgen ook verduisteren betekent. Wanneer moet het archief te ruste worden gelegd, en wanneer moet de instelling het huis teruggeven aan de gemeenschappen?
Terwijl de chat levendig bleef met boekaanbevelingen en kleine notities, moest de avond worden afgesloten, althans officieel. We zetten een informele discussie voort in onze virtuele bar, waarbij onze Zoom call de energie aannam van de drankjes die je deelt nadat het auditorium is gesloten. Setareh nam afscheid met de gedachte dat, in de instelling, verschillende cellen in en uit het lichaam naast elkaar kunnen bestaan, in symbiose.
We danken iedereen voor hun aanwezigheid in alle verschillende samenstellingen, en kijken uit naar de volgende bijeenkomst waar we meer updates en gedachten kunnen delen. Neem gerust contact op met: collectingotherwise@hetnieuweinstituut.nl en hou een oogje op dit webmagazine.